güneş tutulmasını seyredecektik. 13.45'te bahçeye çıktık. etrafta hafiften esrarengiz bir durum söz konusuydu. güneş tutulmasını seyretmek için gözlüğümüz yoktu. fakat bir disketimiz vardı.
öğrencileri sıraya soktum. daha önce böyle bir olayı hiç gözlemleyememiştim. öğrencilerden çok ben heyecanlıydım.
bu arada çocuklarla aramızda şöyle diyalog gerçekleşti:
-sonra deprem olacakmış doğru mu?
-hayır doğru değıl, deprem olsa da bu olayla ilgisi yok, bilim adamları öyle söylüyor.
-ben çok korrkuyooruummm öğğreetmeniim.(birinci sınıf hüseyin ve gülser)
-bakın; dünya güneş'in çevresinde......diye bir daha anlattım.
disketle çok iyi izledik. herkes ''aaa, bak bak, vay'' gibi ünlemler kullandı.hatta bazıları ''benim gözlerime bir şeyler oluyor'' sanrılarına kapıldı.
bir âlemdik hepimiz. bazıları da ''ben sadece ay'ı görebiliyorum,güneş nerde?'' diye panik oldu.
her şey çok romantik ve komikti.
o sırada bir esinti çıktı. gölgelerimiz iyice uzadı. öğle karanlığı da eklenince uzayda hissettik kendimizi.
0 yorum var:
Yorum Gönder