mlnylmz

bir zamanlar aile büyükleri, kabul etmiyordu kendi öz yeğenlerini. öyle ki biraz başarı gösterseler amcaları tarafından kıskanılırlardı. hiç bir zaman ne babaları tarafından, ne de aile büyükleri tarafından hak ettikleri ilgiyi göremediler. babaları kendi zevklerinin peşindeydi. uzaktan çocuklarını severdi. kolay olduğu için olsa gerek. hiç sorumluluk taşımadan, sevmek en kolaydır sanırım. kendi başlarına büyüdüler. belki farklı bir ailede büyümüş olsalardı, şimdi daha iyi bir yerlerde olacaklardı. tüm bunlara rağmen çocuklar babalarını uzaktan da olsa çok sevdiler.
anneleri, çocuklarının her zaman baba tarafına yakın olmalarını isterdi. bunun için bazen kendi kardeşlerine bile surat yapmaktan geri kalmazdı. niyetini belli ederdi. buna rağmen, ne annenin çocukları ne de annenin kardeşleri, sıkı bir ilişki kurmaktan geri durmadılar.
velhasıl, şimdi çocukların babaları ani bir tansiyon yükselmesi sonucu önce ağır bir hastalık geçirdi. hastanede uzun süre yattı. bu sıralarda tüm kardeşler yaşlı anneleriyle (hasta olmasına rağmen) başka bir memlekette yatan hasta babayı ziyaret ettiler, endişelendiler. çocukların yanında oldular.
uzun bir süre hasta yatan baba, kendi durumuna dayanamayıp, vefat eder.
vefat ettiği yer kendi memleketidir. çocukları hemen yanına koşar, fakat, kardeşler uzaktadır. çocukların yanına gitmeleri çok zordur. çünkü bürokratik işlerle uğraşmaktadırlar. izin almaları için, adamlarının olması gerekmektedir. gene de uğraşırlar. kendilerini çaresiz ve yalnız hissederler. hatta bir üstlerinin izin vermesi için hafiften ağlarlar ve küçük düşerler. çünkü çocukların yanında olmak isterler. hatta birtane kardeş, annesine ağlayarak gelemeyeceğini söyler. büyükanne buna rağmen çok kızar, çocuğunu anlamaz., azarlar.
söylediğim gibi, çocuklar çok üzgündür. kardeşlerin neden gelmediğini anlamak istemezler. çünkü baba tarafı nihayet onlara kucak açmıştır. çocuklarla birlikte ağlamışlardır. çünkü ölen kişi kendi kardeşleridir.
çocuklara para da verirler. baba tarafı daha önce, çocuklar küçükken yapmaları gerekenleri şu anki duygu yoğunluğuyla yapmaya başlarlar.
çocuklar çok mutludurlar. artık onların amcaları, halaları var. yeni bir aile olmuşlardır.
ezelden beri her halukarda yanlarında olan kardeşler bu sefer yanlarında olamamışlardır. sınıfta kalmışlardır.
öyle ise çocuklar, kardeşleri hoop atmalı, bir daha yüzlerine bakmamalı, asla asla aramamalı ve yüzlerine tükürülmeli. tu kaka olmalıdırlar. çünkü bir defa olsa da çocukların yanlarında değildiler. çocukların yanında şimdi çünkü yeni amcalar, halalar vardır; o halde amcaları sevelim, o pis iğrenç insancık olan kardeşleri silelim!

Sonuç olarak vefa sadece İstanbul'da bir semt adıymış gerçekten...