mlnylmz

şu öğrenciler... bazen onlara hasta oluyorum. özellikle 1.sınıflara. onların nasıl desem; doğallıkları, büyümüş de küçülmüş halleri vs.
bu gün 1.sınıf hüseyin sabah erkenden kalkmış annesine '' okula erken gitmeliyim, öğretmenimle nöbetçiyim çünkü'' demiş. saat 7.30 da okulda olmuş. onun kahramanıyım ben. hangi meslekte kendinizi bir kahraman gibi hissedebilirsiniz?
her neyse, hüseyin erken geldikten sonra, sınıfı sulamış toz kalkmasın diye tabi. ben tabi geç gelmiş oluyorum ona göre. masayı düzenlemiiş, çiçekleri sulamıış, tahtayı silmiiş ve masama küçük bir elma bırakmış. gülser diye diğer 1. sınıf öğrencisi de ona yardım etmiş.
beslenme tenefüsünde '' bana hiç yardım etmiyorsun!'' dedi hüseyin bana.benim başka işlerim olduğu için diğer büyük öğrencileri, yardım etmeleri konusunda, görevlendiriyordum. o böyle deyince ben de küçük şişesini alıp sınıfı suladım. o da mutlu oldu.(sınıfımız 21 kişi. nöbetçi listesinde 1 kişi yalnız kalıyordu. bu yüzden son kalan öğrenci ile kendimi yazdım.)
4. ssınıflardan bir öğrenci adı hatice,rüyasını anlattı. rüyasında;benim öldüğümü, gözlerimin kırmızı ışık yaydığını, benden çok korkmalarına rağmen yanımda oturmak zorunda kaldıklarını anlattı. yaa ya. gerçekten bazen kendimi kaybedip öyle bir sinirleniyorum ki anlattığından belki daha korkunç oluyorum. kısacası hiç istememe rağmen, onları yemek üzere mezarından kalmış bir canavar oluyorum. ya da bir köpek, hırr...
been bir kahramanım! film gibi ehii.