bir türlü tam olarak yerine getiremediğimizi düşündüğümüz sorumluluklarımızın yarattığı hezeyanlar hayatımızı çoğu zaman felce uğratıyor. sorumluluklarımızı yerine getirmekte zorlanıyoruz. zorlandığımız için de psikolojimiz bozuluyor. piskolojimiz bozulunca da hayatımız boktan oluyor. şunu bunu suçlamaya, 'niye ben?' demeye, başlıyoruz.
erhan'a gelince yukarıda anlattığım şeylerden dolayı son bir yıldır Onu gördüğüm söylenemez. sendika yönetimi de o'nu unuttu. hayalet gibi bir burda, bir orda. o da kendini unuttu sayılır. 'erhan bey, güle güle! sevgili kankam, saygılar!'
25 Haz 2007
bir var, bir yok
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
0 yorum var:
Yorum Gönder